طراحی پارک علم و فناوری با رویکرد معماری پایدار در ناحیۀ اقلیمی سرد و نیمه خشک ایران (با تأکید بر اصول بهینه سازی مصرف انرژی- مطالعۀ موردی : شهر قزوین )

رویکرد پایداری در معماری، همان معماری پایدار یا معماری همساز با اکوسیستم یا سازگار با محیط زیست است. طراحان ساختمانها براساس این رویکرد نه تنها به صرفه جویی در مصرف انرژی پرداخته بلکه کمک بزرگی در جلوگیری از آلودگی هوا و کمک به نسل آینده کرده اند. از طرفی با پیشرفت علم و فناوری درکشور توجه زیادی به بحث پارک ها و مراکز رشد علم و فناوری معطوف شده است، حال ایجاد پارک فناوری به عنوان فضایی نوین خود مستلزم رعایت اصول توسعه پایدار خواهد بود. شمال شهر قزوین، در منطقۀ 3 شهرداری (خیابان نوروزیان)، مکان مناسبی جهت طراحی این مجموعه می باشد. از دلایل انتخاب سایت نزدیکی با دانشگاه ها و صدا وسیما و ارتباط با آنها و دسترسی به اتوبان اصلی می باشد. در این پژوهش، ابتدا به ارزیابی وجه زیست محیطی معماری پایدار پرداخته، سپس دستورالعمل های معمارانه در ارتباط با استفاده از انرژی های پاک در جهت طراحی پارک علم و فناوری ارائه شده است. در ادامه، با استفاده از تکنیک های دستی و نرم افزاری به ویژه نرم افزار ray man و با بهره گیری از انرژی های فعال و غیر فعال خورشیدی و همچنین توجه به پتانسیل ها و محدودیت های موجود در بستر طرح، معماری متناسب و همساز با اقلیم منطقه مورد بررسی و طراحی قرار گرفت. با توجه به نتایج پژوهش، تدابیر معماری از قبیل: اجرای سایبان، گودال باغچه، بام سبز، مخزن جمع آوری آب، روشنایی در جهات مختلف ساختمان، استفاده از پنل های خورشیدی و آبگرمکن های خورشیدی، مورد پیشنهاد است.