اثر عصاره آبی تخم گیاه گشنیز بر کاهش درد حاد و مزمن در موش سوری

سابقه و هدف: نتایج حاصل از مطالعات قبلی دال بر این است که عصاره گیاه گشنیز (coriandrium sativum) احتمالاً در تعدیل درد در انسان و حیوان دخالت دارد. هدف این پژوهش بررسی اثر گشنیز بر درد حاد و مزمن (در مدل آزمون فرمالین) در موش سوری بود.

مواد و روش ها: در این مطالعه، موش های نر سوری نژادآلبینو (35 سر در گروه های 7 تایی) با وزن 25 تا 30 گرم مورد استفاده قرار گرفتند. در گروه های آزمایش عصاره گشنیز با دوزهای 100 و 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن و در گروه حلال با هم حجم آن سالین به صورت داخلی صفاقی 30 دقیقه قبل از آزمون فرمالین به همه موش ها تزریق شد. ملاک های ارزیابی درد در آزمون فرمالین شامل مدت زمان لیسیدن اندام و بالا نگه داشتن آن هادر طی مراحل حاد (5 دقیقه اول) و مزمن (15 تا 40 دقیقه) بعد از تزریق فرمالین (25 میکرولیتر از محلول 5%) در کف پای راست حیوان بود.

یافته ها: نتایج نشان داد که عصاره گشنیز در هر دو دوز تزریقی به طور معنی داری زمان پاسخ دهی حیوانات به محرک های دردزا در درد حاد و مزمن در مدل آزمون فرمالین کاهش می دهد (0.01p<)، به طوری که دوز 100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم به میزان 0.82 و دوز 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم به میزان 0.91 درد حاد و مزمن را کاهش داده اند.

نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد که عصاره گیاه گشنیز سبب کاهش درد حاد و مزمن (افزایش بی دردی) به دنبال تزریق فرمالین می شود. برای پی بردن به مکانیسم های ضد دردی عامل فوق لازم است مطالعات بیشتری انجام شود.