بررسی تأثیر ماساژ پاها بر درصد اشباع اکسیژن شریانی بیماران مبتلا به سکته مغزی بستری در بخش i.c.u بیمارستان شهدای تجریش در سال 1382

مقدمه: عوامل تنش زای موجود در بخش مراقبت های ویژه سبب ایجاد تغییراتی در تنفس، متابولیسم و مصرف اکسیژن می شوند. کنترل وضعیت اکسیژناس یون امری بسیار مهم در بیماران بستری در بخش i.c.u می باشد و در مقالات متعدد بر استفاده از درمان های مکمل جهت ایجاد آرامش در بیماران تأکید شده است. هدف از این مطالعه تعیین تأثیر ماساژ پاها بر درصد اشباع اکسیژن شریانی بیماران مبتلا به سکته مغزی بستری در بخش  i.c.u بیمارستان شهدای تجریش بوده است.

روش بررسی: این پژوهش به صورت نیمه تجربی بر روی 46 بیمار مبتلا به سکته مغزی انجام شد. نمونه ها به صورت غیر تصادفی و در دسترس انتخاب شدند هر بیمار در سه روز متوالی، هر بار 5 دقیقه تحت ماساژ هر دو پا از ناحیه مچ تا انگشتان قرار گرفت. درصد اشباع اکسیژن شریانی 10 دقیقه قبل و 10 دقیقه و 30 دقیقه بعد از ماساژ اندازه گیری شد. ابزار گردآوری داده ها شامل یک فرم ثبت اطلاعات و یک پالسی اکسی متری بود که قبل از شروع کار کالیبره گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری spss استفاده گردید.

نتایج: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد درصد اشباع اکسیژن شریانی در زمان 10 دقیقه بعد از ماساژ بیشتر از 10 دقیقه قبل و در زمان 30 دقیقه بعد از ماساژ پا بیشتر از 10 دقیقه قبل و 10 دقیقه بعد از ماساژ بوده است (0.001(p< و این افزایش در هر سه روز انجام مداخله یکسان بوده و تفاوت معنی داری بین تغییرات فاصله در سه روز وجود نداشت (0.05p<).

نتیجه گیری: نتایج نشان داد که افزایش معنی دار درصد اشباع اکسیژن شریانی به عنوان نتیجه مداخله ای نظیر ماساژ پا ایجاد می شود و شاید بتوان گفت به دنبال ماساژ پا بیمار احساس آرامش بیشتری نموده است و تغییراتی در متابولیسم رخ داده که به دنبال آن مصرف اکسیژن کاهش یافته و در نتیجه درصد اشباع اکسیژن خون بعد از ماساژ افزایش می یابد. بدین ترتیب استفاده از درمان های مکمل نظیر ماساژ توسط پرستاران، جهت بهبود وضعیت بیماران بستری در بخش های پر تنش پیشنهاد می گردد.