بررسی تطبیقی نوستالوژی در اشعار حمید مصدق و نزار قبانی

نوستالوژی احساس درونی تلخ و شیرین نسبت به اشیا و اشخاص و موقعیت های گذشته است. واژه نامه ی انگلیسی آکسفورد نوستالوژی را شکلی از دلتنگی که ناشی از دوری طولانی از زادگاه است، تعریف کرده است. نخستین بار یک پزشک سوئیسی به نام جوهانس هوفر در مقاله ای که برای توصیف حالات روحی دو بیمار منتشرکرد این واژه را ساخت و به کار برد. از دیرباز نوستالوژی در دیوان های رنگارنگ شاعران فارسی و غیر فارسی زبان نمود داشته است، شاعران معاصر نیز همواره از غم ها و دردهای نهفته در وجودشان گفته اند. این ویژگی در اشعار حمید مصدق و نزار قبانی دو شاعر نامدار ادبیات معاصر فارسی و عربی تقریبا به گونه ای یکسان نمود یافته است. پژوهش حاضر سعی دارد با تکیه بر مکتب آمریکایی ادبیات تطبیقی جلوه های نوستالوژی در مجموعه ی اشعار دو سراینده مذکور را مورد واکاوی قرار دهد.