بررسی شیوع اختلالات شنوایی در بین کودکان سنین 6-3 سال مهدکودک های شهر یزد

مقدمه: نقص شنوایی به معنای عملکرد غیرطبیعی یا کاهش عملکرد شنوایی به دلیل وجود نوعی اختلال شنوایی است. هدف هر برنامه غربالگری شنوایی در سنین پیش دبستانی و دبستانی، شناسایی دقیق آن دسته از کودکانی است که شنوایی آن ها به علت وجود نوعی ضایعه انتقالی و یا حسی آسیب دیده است.

روش بررسی: مطالعه توصیفی حاضر به صورت مقطعی از مهر تا بهمن ماه سال 1384 روی 577 کودک (299 دختر و 278 پسر) انجام شد. این کودکان به صورت تصادفی از بین کودکان مهدکودک های شهرستان یزد انتخاب شدند. پس از تکمیل برگه آگاهی از وجود کم شنوایی توسط والدین و مربیان، معاینه اتوسکپی، غربالگری تون، خالص و آزمون ایمیتانس صورت می گرفت.

نتایج: در این بررسی 12.6% اختلال مجرای گوش خارجی، 34.2% اختلال پرده گوش، 35.9% تمپانوگرام غیرطبیعی، 13.4% کم شنوایی مشاهده شد. کم شنوایی در 11.5% موارد از نوع انتقالی، 1.5% از نوع حسی- عصبی و در 0.5% از نوع آمیخته بود. در 13.4% کودکان مورد بررسی (8.15% دختران و 5.25% پسران) کم شنوایی از حد خفیف تا عمیق مشاهده شد 34.2% کودکان نیازمند اقدامات درمانی و 1.7% کودکان نیازمند خدمات توانبخشی بودند و میزان آگاهی والدین (1.85%) و مربیان (1.9%) از مشکل شنوایی در سطح پایینی قرار داشت.

بحث و نتیجه گیری: با توجه به درصد بالای نیاز به اقدامات درمانی و اثرات سوء اختلالات شنوایی بر یادگیری کودکان در سنین پایین و هم چنین اهمیت شناسایی و مداخله زودهنگام کم شنوایی در برنامه های توانبخشی شنوایی، آگاهی رسانی و آموزش به افراد جامعه به خصوص والدین و مربیان مهدکودک ها درباره اثرات سوء کم شنوایی و نحوه پیشگیری و شناسایی آن از اهمیت بسزایی برخوردار است.