تحلیلی بر ویژگی های حاشیه نشینی در مادرشهرها (مطالعه موردی: محله زینبیه اصفهان)

پیدایش جاذبه های شهری و دافعه های روستایی و نیز مدرنیزاسیون کاذب و نیاز نظام سرمایه داری به بازار مصرف، شهرها را به عنوان بازار اصلی مصرف کالاهای تبدیل کرده است و این امر سبب ایجاد زرق و برق های کاذب در شهر های بزرگ کشور شده است و افراد جامعه روستایی و شهرهای کوچکتر را برای دست یابی به جاذبه های شهرها به سوی مادرشهرها و شهرهای بزرگ کشانیده است. شهر قادر به جذب این افراد تازه وارد در نظام اقتصادی و اجتماعی خود نیست. بنابراین این افراد مهاجر برای دستیابی به حداقل سرپناه به مناطق ارزان قیمت شهر که عمدتاً در حاشیه و مراکز شهر قرار دارند روی می آورند و چهره ای نا مطلوب را از شهر به نمایش می گذارند. در پژوهش حاضر سعی گردیده است تا با بررسی ویژگی های حاشیه نشینی در محله زینبیه شهر اصفهان، مشکلات و نارسایی های موجود شناسایی و راهکارهایی جهت تقویت آن ارائه شود. روش انجام پژوهش به گونه ای است که ابتدا با تدوین پرسشنامه و توزیع آن در بین ساکنین محله زینبیه، شاخص هایی مانند کیفیت محل سکونت قبلی مهاجرین، علت مهاجرت، وضعیت سکونت مهاجرین، شاخص امکانات و خدمات، شغل مهاجرین قبل از مهاجرت، کیفیت امکانات محله ای مورد بررسی قرار گرفت. سپس با استفاده از نرم افزار spss به بررسی وجود رابطه معنی دار بین میزان درآمد افراد خانوار و میزان مطلوبیت مسکن و نیز میزان اجاره نشینی وجود دارد. نتایج حاصل از آزمون t.testنشان می دهد که بین میزان درآمد افراد خانوار و میزان دستیابی به مسکن مناسب و کاهش اجاره نشینی رابطه مستقیمی وجود دارد و با افزایش درآمد خانوار میزان مطلوبیت مسکن افزایش و میزان اجاره نشینی افزایش می یابد.