تعیین شاخص ها و ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای ساختمان های بتنی در اثر وقوع پدیده زمین لرزه

آنچه زلزله را تبدیل به یک بلای طبیعی می کند عدم آمادگی کامل بشر در محیط های سکونتگاهی و به این خاطر است که در کشورهای توسعه یافته، مدیریت خطرپذیری زلزله بر مبنای برنامه ریزی شهری شکل نگرفته است. موضوع آسیب پذیری یک مقوله مهم در امر ساخت و ساز به خصوص در زمینه تامین جان انسان ها و جلوگیری از خسارات زیاد می باشد.آسیب های ساختاری وارد شده به دلیل زمین لرزه ها با پس لرزه ها تشدید می شوند و حتی می توانند سبب فروپاشی ساختمان ها شوند. یکی از گام های اساسی در کاهش خطر زلزله از نظر جانی و مالی، تعیین آسیب پذیری ساختمان ها و شناخت نقاط ضعف آن ها در برابر بارهای وارده است. ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای ساختمان های موجود یک نوع پیش بینی خسارت دیدگی آن ها در مقابل زلزله های احتمالی می باشد و به منظور بیان کمی آسیب پذیری لرزه ای ساختمان ها، اجزای مختلف سازه ای و یا غیر سازه ای بر حسب میزان خطر زلزله را می توان در مورد هر نوع از سازه ها یا اجزای غیر سازه ای حساس به جابجایی نسبی و اجزای غیر سازه ای حساس به شتاب، احتمال وقوع یا فرا گذشت از یک میزان خسارت خاص را بر حسب یک ویژگی معرف زلزله نظیر pgv, pgd و pga بیان نمود. این مقاله به منظور ارائه پیشنهاداتی جهت تعیین وضعیت آسیب پذیری ساختمان ها با توجه به شاخص های ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای بر اثر وقوع زمین لرزه به نگارش تحریر در آمده است.