تاثیر رویکرد زمینه گرایی کالبدی بر طراحی معماری (نمونه موردی: طراحی مجتمع اقامتی و گردشگری در روستای قطرم)

زمینه گرایی در معماری بر این است تا اندیشه ها، دیدگاه ها و اشکال بافت و زمینه در طراحی کالبد محیط در نظر گرفته شوند. آنچه جدید ساخته می شود نمی بایست تافته ای جدا بافته از متن باشد. معماری زمینه گرا موظف است ارزش های بستر و زمینه را دریابد و هر آنچه یافته را در طراحی خود لحاظ گرداند. طراحی جدید بدون توجه به زمینه قبلی موجب اغتشاش، از بین رفتن تعلق خاطر و هویت، ناخوانایی و ناهماهنگی در بستر طراحی می شود. آثار منفی ناشی از عدم توجه به زمینه طراحی، از بین رفتن هویت مکان را بر ساکنان آن به دنبال دارد و سبب می شود بیننده جدید با توجه به حضور در موقعیت مکانی نتواند درک صحیحی از محیط پیش رو داشته باشد. تلاش این نوشته بر بیان هر چه ملموس تر تاثیر معماری زمینه گرا بر بافت های بکر و در نهایت رسیدن به راهکارهایی جهت طراحی در تناسب هر چه بیشتر با بافت است. در این پژوهش سعی شده است با توجه به اهمیت ارزش های سایت و زمین به عنوان بستر شکل گیری تمدن ها، به نقش معماری زمینه گرا در اثر خلق شده به عنوان یکی از مهم ترین شاخصه ها پرداخته شود. روستای قطرم یکی از روستاهای اطراف شهرستان بافق هست و کوه های بلندی اطراف این روستا را در برگرفته است. اماکن تاریخی مانند بقعه متبرکه پیر قطرم خبر از قدمت زندگی در این روستا می دهد.  با توجه به دارا بودن جاذبه های توریستی غنی احداث فضای اقامتی و گردشگری در این روستا سبب رونق آن با توجه به پتانسیل های موجودش احساس می شود.