ظرفیت باربری پی های سطحی محصور شده تحت اثر بار محوری فشاری در خاک ماسه ای با استفاده از مدل سازی فیزیکی

مسئله ظرفیت باربری و مشکل نشست زیاد برای شالوده های سطحی واقع بر خاک ماسه ای سست و یا با تراکم متوسط همراه با راهکارهای لازم جهت مقاوم سازی آن ها بطور گسترده ای در متون فنی ژئوتکنیک بحث شده است. یکی از رویکردهای مناسب جهت بهبود ظرفیت باربری و نیز کاهش نشست شالوده های سطحی واقع بر این نوع از خاک ها، استفاده از شالوده های محصور شده محیطی میباشد. این شالوده ها هم بصورت سامانه منفرد برای سازه های وزنی و هم در سیستم هایی که به نوعی تحت بار کششی واقع می شوند، قابلیت کاربرد دارد. در این روش دیواره های عمودی واقع در زیر شالوده با اتصال به شالوده اصلی و با عملکردی شمع گونه به بهبود ظرفیت باربری و کاهش نشست می انجامد. در این پژوهشی سعی شده است تا با استفاده از یک مدل فیزیکی و در نظر گرفتن ارتفاع های مختلف محصورشدگی (h/b های متفاوت، به ترتیب 0.23، 0.33، 0.5، 0.66، 0.83، 1.5)، تاثیر این پارامتر بر منحنی بار - نشست خاک ماسه ای شهرستان بابلسر با تراکم نسبی متوسط (حدود 40 درصد) ارزیابی گردد. نتایج بررسی ها نشان داده اند که با افزایش ارتفاع محصورشدگی، ضمن افزایش ظرفیت باربری، نشست متناظر با آن نیز بطور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد. هم چنین باعث افزایش باربری پی تا حدود 2 برابر در مقایسه با پی سطحی در عمق محصورشدگی می شود.