ارزیابی توزیع فضایی سطوح توسعۀ فناوری اطلاعات و ارتباطات در ایران

فناوری اطلاعات و ارتباطات (فاوا) امروزه به عنوان بازیگر اصلی در سیاست های راهبردی کشورهای جهان، نقش تأثیرگذاری در تحولات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی کشور ها ایفا کرده است و برگ برنده ای است که می تواند راه گشای بسیاری از چالش های سنتی در عرصه های اطلاع رسانی، ارتباطات و توسعۀ فرهنگ ها و مبادلات تجاری و علمی باشد و این قضیه در کشورهای درحال توسعه از اهمیت بسزایی برخوردار است. فاوا را باید صنعت فرصت آفرین هزارۀ سوم دانست و بیش از قبل به آن توجه کرد. با عنایت به این مهم، ارزیابی توزیع فضایی شاخص های فناوری اطلاعات و ارتباطات در بین استان های ایران به عنوان هدف اصلی پژوهش در نظر گرفته می شود. روش تحقیق از نوع توصیفی، تحلیلی و از نظر هدف، کاربردی، توسعه ای می باشد و از منابع اسنادی و کتابخانه ای و نیز داده های مرکز آمار ایران در سال 1394 جهت گردآوری اطلاعات و از آرای 15 نفر از خبرگان حوزۀ مذبور برای تعیین ضرایب پارامتریک پژوهش استفاده به عمل آمد. پژوهش حاضر با بهره گیری از 10 شاخص و فنون تصمیم گیری چندمعیارۀ فرآیند تحلیل سلسله مراتبی، واسپاس و کوپراس به مطالعۀ توزیع فضایی نماگر های فاوا در استان های کشور، در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی (ساج) پرداخته و آن ها را از این منظر رتبه بندی کرده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که توزیع فضایی شاخص های فناوری اطلاعات و ارتباطات در بین استان های ایران به شکل نامتوازن و ناهمگون صورت گرفته است. به طوری که 1.16 درصد از منطقۀ مورد مطالعه در وضعیت بسیار برخوردار، 3.19 درصد در موقعیت برخوردار، 5.22 درصد در وضعیت نسبتاً برخوردار، 8.25 درصد در موقعیت محروم، 1.16 درصد از در وضعیت بسیار محروم واقع است.