تأثیر آموزش آگاهی واج شناختی بر حافظه دیداری و عملکرد نوشتن در دانش آموزان دچار اختلال دیکته نویسی

این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش آگاهی واج شناختی بر حافظه دیداری و عملکرد نوشتن دانش آموزان با اختلال دیکته-نویسی انجام شد. طرح این پژوهش از نوع طرح های شبه آزمایشی به صورت پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری آن کلیه دانش آموزان پایه دوم دبستان های شهر رشت بود که از میان آنان با روش نمونه گیری هدفمند 20 نفر انتخاب و در گروه آزمایش و کنترل به صورت تصادفی جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از چهار آزمون هوش وکسلر کودکان، عملکرد نوشتن، حافظه دیداری کورنولدی و پیشرفت تحصیلی نوشتن پایه اول استفاده گردید. گروه آزمایش در 13 جلسه آموزش آگاهی واج شناختی شرکت کردند، اما گروه کنترل فقط برنامه عادی مدرسه را دریافت نمود. تمامی دانش-آموزان پس از جلسه سیزدهم و دو ماه پس از آن، با استفاه از آزمون حافظه دیداری کورنولدی مجددا ارزیابی شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. نتایج نشان داد که میانگین نمرات حافظه دیداری گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری بهبود یافته است، و این تاثیر در مرحله پیگیری نیز پایدار بوده است. از انجام این پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش آگاهی واج شناختی باعث تقویت حافظه دیداری و عملکرد نوشتن دانش آموزان  دچار اختلال دیکته نویسی می شود. معرفی و اجرای این برنامه آموزشی به عنوان روشی موثر در تقویت حافظه دیداری و به تبع آن عملکرد نوشتن دانش آموزان با اختلال دیکته نویسی از اهمیت ویژه برخوردار است.