نقش موبدان زرتشتی در اندیشه سیاسی ایران باستان

مهاجرت آریاییان به فلات پهناور ایران مبنای ایجاد تمدن هائی شد که هریک از این تمدن ها، بسترساز رشد و تعالی تمدن های دیگر سرزمین های باستانی گردید. با شروع حکومت ماد بتدریج حاملان آئین زرتشت بالاخص روحانیون و مغان زرتشتی نقش خود را در پهنه سیاسی ایران به عهده گرفتند تا اینکه در پایان عمر سلطنت ساسانی که آخرین دوره شاهان باستان بیش از ورود اسلام می باشد عملاٌ دین یکی از ارکان رسمی قدرت در ایران به شمار می رفت. روحانیون زرتشت از شروع تاریخ مکتوب این سرزمین همواره جزء طبقات اول جامعه بوده اند. اندیشه اهورامزدایی مسامحه محور محصول فرایندی متقابل است که در طول 1500 سال بین شاهان و مغان منسجم گردید و نهایتا در روابط سیاسی حاکم برجامعه، مورد سوء استفاده شاهان از قدرت مذهب قرار گرفت. تولد اندیشه سیاسی جبرنگر نیز به نوبه خود شرایطی را رقم زد که به ضعف ساختار پادشاهی، به ویژه در دوره ساسانیان منتهی شد.