پیش بینی تاب آوری بر اساس شفقت به خود، هوش هیجانی و هوش معنوی در زنان متأهل

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی تاب آوری بر اساس شفقت به خود، هوش هیجانی و هوش معنوی در زنان متأهل شهرستان یزد می باشد. روش این پژوهش همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه زنان متأهل ساکن شهر یزد در سال 1396 می باشد که با توجه به عدم دسترسی به آمار دقیق جامعهی موردنظر، 300 نفر از زنانی که رده ی سنی آن ها بین 20 تا 45 سال است و فقط به کار خانه داری مشغول هستند، به صورت نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (2003)، مقیاس شفقت به خود نف (2003)، پرسشنامه هوش معنوی کینگ (sisri) (2008) و پرسشنامه ی برادبری و گریوز هوش هیجانی (2004) میان آن ها توزیع گردید. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین تاب آوری و متغیرهای شفقت به خود، هوش معنوی و هوش هیجانی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. هم چنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیرهای شفقت به خود (0.001p<، 2.05=t)، هوش هیجانی (0.001p<، 2.808=t)، و هوش معنوی (0.001p<، 9.530=t)، می توانند تاب آوری را در سطح معناداری 83درصد در زنان متأهل پیش بینی کنند. با توجه به نتایج به دست آمده می توان دریافت که با تقویت معنویات و اعتقادات دینی و ارتقای هوش هیجانی که موجب بهبودی روابط اجتماعی و کنترل عواطف و احساسات می گردد، هم چنین با افزایش شفقت ورزی در زنان متأهل می توان تاب آوری آن ها را افزایش داد.