تاثیر آموزش مهارت زندگی بر کارکرد خانواده و میزان رضایت از زندگی زنان دارای همسران معتاد شهر همدان

هدف از پژوهش حاضر تاثیر آموزش مهارت زندگی بر کارکرد خانواده و میزان رضایت از زندگی زنان دارای همسران معتاد شهر همدان بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف یک تحقیق کاربردی، از لحاظ شیوه گردآوری داده ها یک تحقیق کمی و از لحاظ روش جزء تحقیقات شبه علی است با مقایسه قبل و بعد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان همسران معتاد در شهر همدان در سال 1396 که در نه ماهه اول سال به کلینیک مورد پژوهش مراجعه کردند که تعداد آن ها 100 نفر بود. نمونه آماری با روش در دسترس به تعداد 30 نفر انتخاب شدند که به صورت تصادفی در دو گروه برابر آزمایش و کنترل قرار گرفتند. بعد از آن که گروه های کنترل و آزمایش مشخص شدند، ابتدا پرسشنامه های کارکرد خانواده و میزان رضایت از زندگی به عنوان پیش آزمون به دو گروه کنترل و آزمایش داده شد و سپس گروه آزمایش تحت آموزش مهارت های زندگی که شامل 9 جلسه آموزشی 1.5 ساعته و هفته ای یک جلسه بر اساس پروتکل ابراهیمی (1391) بود، قرار گرفتند. در حالی که به گروه کنترل آموزشی داده نشد. سپس پرسشنامه های کارکرد خانواده و میزان رضایت از زندگی به عنوان پس آزمون به دو گروه آزمایش و کنترل داده شد. رضایت از زندگی با پرسشنامه دینر و همکاران (1985) و کارکرد خانواده با پرسشنامه عملکرد خانواده مک ماستر سنجیده شدند. نتایج حاکی از آن بود که آموزش مهارت های زندگی بر میزان رضایت از زندگی و کارکرد خانواده در زنان دارای همسران معتاد تأثیر داشت و این آموزش بر کارکرد خانواده اثر بیشتری داشت.