شناخت و سنجش وضعیت محیط شهری مطالعه موردی توده ای از محیط شهری شیراز

امروزه رشد سریع شهرها و توسعه کالبدی آن ها موجب بروز بحران های مختلف در زندگی شهری نظیر مشکلات محیطی و نزول کیفیت محیط شهرها شده است. تجربه اجرای طرح های شهری در ایران نشان داده است که برنامه های مزبور در خلق محیط های شهری واجد کیفیت با توفیق چندانی روبه رو نبوده است. به بیان دیگر مسأله و یا به عبارت در شرایط کنونی یکی از چالش های عمده شهرهای ما و به دنبال «بحران کیفیت» دقیق تر آن یکی از دغدغه های اساسی تصمیم سازان، تصمیم گیران، مجریان و استفاده کنندگان از محیط های شهری قلمداد می شود. تا دهه 1340 شمسی ساخت و سازهایی متمایز و متفاوت با قبل ایجاد شد و بافتی در اطراف بافت تاریخی شهرها شکل گرفت که به عنوان بافت میانی شناخته می شود. این بافت ها در زمان ساخت، محیطی مناسب و جذاب برای زندگی بودند، ولی با رشد سریع جمعیت و مهاجرت در چند دهه اخیر به نظر می رسد دستخوش تحول شده و جمعیت ساکن را هم چون بافت های تاریخی از خود رانده و مهاجرین روستایی، افراد فقیر و کم درآمد را پذیرا شده است. باتوجه به این، تمامی کاستی ها و مشکلاتی که در بافت درونی وجود دارد. این تحقیق پس از شناسایی بافت میانی شهر شیراز محدودهای از این بافت را در نظر گرفته و فرسوده و معیوب بودن آن را با توجه به معیارهای کیفیت محیط شهری مورد ارزیابی قرار داده است.