بررسی اهمیّت نقش طبیعت در به وجود آوردن فضای مسکونی مناسب

در دنیای امروز، اگر چه با تکیه بر پیشرفت های تکنولوژیکی، انسان از دام مشکلاتی نظر عدم امنیت گرسنگی، ترس و ... رهانیده است، اما در عین حال مکانیزه شدن زندگی بشری و تأثیرات آن بر ذهنیت انسان، منجر به فاصله گرفتن تدریجی از محیط طبیعی و مانوس شدن وی با مصنوعات خویش گردیده است که حاصل این «عدم درک پدیده های محیطی» مبتلا شدن انسان به انواع سرخوردگی ها و امراض روانی است. این جاست که ضرورت احیا مجدد ارزش های انسانی، از طریق شور دوباره بخشیدن به ارتباط انسان و طبیعت درک می شود و نیاز داشتن مسکنی برای رهایی از تنش های زندگی مدرن و تکنولوژی بیش تر حس شمه و از این رو پی به اهمیت ارتباط طبیعت و مسکن برده می شود که با درون کشیدن طبیعت به بنا می توان این مهم را جامه عمل پوشاند. نیازی که فطری است و با این ایده می توان در عین داشتن مسکن مناسب آرامش روح و روان را نیز میسر کرد. مطالعه تاریخ نشان می دهد که نگاه به طبیعت در معماری در طول زمان متفاوت بوده و به تبع آن رویکردهای مختلفی در ارتباط با آن اتخاذ شمه است. برخی نگرشی طبیعت گریز، برخی طبیعت ستیز، برخی خود را دوستدار طبیعت و پاره ای نگرشی طبیعت ساز به آن داشته اند. واقعیت این است که بیش از آن چه انسان ها و محیط (به طور جداگانه و بدون در نظرگرفتن رابطه میان آن ها) در طراحی محیط های معماری تاثیرگذار باشند، ارتباط میان آن ها، نحوه ی برقراری این ارتباط و تاثیر و تأثرات متقابل میان آن ها دارای اهمیت است. در واقع انسان ها، محیط و ارتباط میان آن هاست که باید در طراحی محیط های معماری به صورت توأمان مورد توجه قرار گیرد. افراد در ارتباط با محیط، رفتار های خود را شکل می دهم و محیط نیز تأثیر خود را بر رفتار می گذارد. در این مقاله سعی بر آن شده است که ارتباط میان انسان و محیط ساخته شده پیرامونش توأمان با طبیعت در محل سکونتش، مورد بررسی قرار گیرد. تحقیق حاضر از نوع کاربردی می باشد و با روش کیفی که منطبق با دو حوزه اصلی موضوع پژوهش حاضر یعنی مغماری و روانشناسی می باشم. ابزار تحقی به کار رفته در این پژوهش، اسنادی و کالبدی بوده که در حین جمع آوری اطلاعات و پس از آن تجزیه و تحلیل گردیده است.