ریزگردهای نمکی چالشی جدید در پایداری میراث معماری منطقه شمال غرب ایران

خشک شدن بخش مهمی از دریاچه ارومیه زمینه ساز ظهور بحران های زیست محیطی در منطقه شمال غرب کشورمان شده است. یکی از تبعات این عارضه، پدیده ریزگردهای نمکی می باشد که در کنار جریانهای آلوده کننده دیگر به یکی از چالشهای زیست محیطی این منطقه تبدیل شده است. بررسی تاثیرات منفی این پدیده نوظهور بر معماری و زیست بوم پیوسته آن و هم چنین راهکار گذر از این بحران هدف اصلی پژوهش حاضر می باشد. در یافته اندوزی از منابع اسنادی و پیمایش میدانی استفاده شده و با روش توصیفی و تحلیلی سعی در اثبات این فرضیه دارد که اگر خیزشی عمومی در راستای مدیریت بحران خشکسالی انجام نگیرد با تغییر اقلیم منطقه ای و فاجعه ای زیست محیطی مواجه خواهیم بود که علاوه بر معضلات مشهود معماری و شهرساختی، در مقیاسی فراتر می تواند موازنه جمعیت و اشتغال را در کشور به هم زند. نتایج حاصل بیانگر آن است که روند کنونی مواجهه با چالش مذکور کارایی لازم برای گذر از بحران را ندارد و بخشی از این ناکارآمدی به حوزه معماری و شهرسازی و عدم کاربست راهکارهای علمی در حفاظت مواریث فرهنگی برمی گردد.