ارائه مدل های جدید برای کاربری زمین جهت بهینه سازی حجم ترافیک شهری

سامانه های حمل ونقل سریع همگانی به عنوان یکی از روش های جابه جایی سریع و انبوه مسافر به مجموعه ای از وسایل حمل و نقل در کریدورهای ویژه اطلاق می گردد که مسافران را از مبادی مشخص به مقاصد معینی در حداقل زمان و با امنیت کافی جابه جا می نماید و غالبا از فن آوری های سطح بالا و عموما از ریل استفاده می کند. نقش و اثر این سامانه ها در شهرسازی و جهت دهی به توسعه سکونتگاه ها به این دلیل با اهمیت است که این سامانه ها غالبا محدودیت های سایر روش های جابه جایی مسافر را نداشته و فاصله زمانی مکان های اصلی شهر همچون مراکز تجاری یا اداری مرکزی را بانواحی مسکونی عمده به حداقل می رسانند و این عامل تاثیرات متقابلی را بر تقاضای حمل و نقل از یک سو و جهت دهی به توسعه شهری از سوی دیگر می گذارد.