بررسی اثر آرتمیزینین بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز و پراکسیداز در بافت های کبد، روده و مغز در موش سوری در محیط in vitro

آرتمیزینین یک ترکیب دارویی مشتق از گیاه آرتمیزیا است که از سوی سازمان بهداشت جهانی به عنوان روش استاندارد برای درمان انواع مختلف مالاریا مورد تایید قرار گرفته است. اگرچه آرتمیزینین دارای فعالیت ضد سرطانی،ضد ویروسی، ضد قارچی، خواص ضد آسم و آلرژی و د رمان مالاریا و برخی بیماری های انگلی کاربرد دارد اما برخی مطالعات افزایش شاخص های استرس اکسیداتیو را در حضور این ترکیب گزارش نموده اند. هدف از این مطالعه بررسی اثر غلظت های مختلف آرتمیزینین بر روی فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز و پراکسیداز در بافت های مختلف کبد، روده و مغز در موش های سوری نر بالغ در شرایط in vitro می باشد. منبع آنزیمی مورد نظر پس از شکسته شدن بافت های مربوطه توسط نیتروژن مایع و هموژن کردن آن ها در بافر فسفات 0.1 مولار با 7.4=ph بدست آمد. فعالیت هر یک از آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز در بافت های مورد نظر در حضور غلظت های مختلف آرتمیزینین اندازه گیری و میزان 50 ic مربوطه محاسبه گردید. نتایج نشان داد که اولا، ارتمیزینین در محدوده غلظتی μg/ml 1000-10 بصورت وابسته به دوز باعث مهار آنزیم کاتالاز در بافته های کبد، روده و مغز گردیده بطوریکه الگوی مهاری در بافت های مورد نظر با یکدیگر متفاوت بوده و بیش ترین حساسیت مربوط به کاتالاز کبدی و کم ترین آن مربوط به کاتالاز در بافت مغز می باشد. دوما، در همین محدوده غلظت از آرتمیزینین آنزیم پراکسیداز فقط در بافتهای کبد و مغز مهار گردید و آرتمیزینین تاثیری چندانی بر فعالیت پراکسیدازی روده از خود نشان نداد. این نتایج نشان می دهد که آرتمیزینین از طریق تشکیل کمپلکس با آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز در بافت های مربوطه و مهار آن ها احتمالا در افزایش شاخص استرس اکسیداتیو نقش دارد.