مقایسه تطبیقی بازآفرینی حفاظت مبنا (نمونه موردی: نیوکاسل)

رشد سریع شهر و شهرنشینی و افزایش جمعیت شهری در کشور یکی از مشکلات کلانشهر ها می باشد. یکی از معضلاتی که این نوع توسعه در پی داشته پیدایش و توسعه سکونتگاه های غیر رسمی و حاشیه ای بوده که معمولا طیف گسترده ای از قشر مهاجر و کم درآمد را در خود جای می دهد. در این نوع بافت ها تلاش برای فرار از قانون و بی ضابطگی برای اسکان منجر به بروز فقر در وجوه مختلف زندگی می شود. فقر در وجوه مختلف این سکونتگاه ها معنی پیدا می کند. مهم ترین جنبه این مقوله فقر اقتصادی است که بر وضعیت معیشتی و درامدی ساکنین تاثیر مستقیم می گذارد. بر این اساس کاهش فقر در این اجتماعات شهری –روستایی از اهداف مهم طرح های توسعه و ساماندهی می باشد. ساماندهی و توانمندسازی سکونتگاه های غیر رسمی فراتر از جنبه های کالبدی آن است و در ان توسعه اجتماعات محلی و کاهش فقر شهری مورد نظر می باشد. لذا در این رویکرد تکیه صرف بر بخش عمومی و دولتی نیست، بلکه مشارکت مردمی در راستای افزایش اعتماد شرط اصلی تحقق است. در این تحقیق به بررسی یک پروژه باز افرینی حفاظت مبنا پرداخته می شود؛ که روش ان توصیفی تحلیل و از طریق مقایسه تطبیقی می باشد و از طریق سنجش آن به بومی سازی راهکار ها و سیاست برای تحقق باز افرینی حفاظت مبنا در ایران پرداخته می گردد.