مقاله بررسی الگوی ساختاری نشانه های اضطراب اجتماعی با تعین گری سبک های دلبستگی ناایمن با نقش میانجی حساسیت اضطرابی
هدف پژوهش حاضر بررسی الگوی ساختاری نشانه های اضطراب اجتماعی با تعیین گری سبک های دلبستگی ناایمن با نقش میانجی حساسیت اضطرابی در دانشجویان بود. جامعهء آماری این پژوهش شامل دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه تبریز در سال تحصیلی 98-1397 بوده است. بدین منظور در یک تحقیق توصیفی، همبستگی- مقطعی، 255 نفر از این دانشجویان به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند و با در نظر گرفتن ملاحظات اخلاقی در تحقیق شرکت کردند. پرسشنامه ی هراس اجتماعی (SPIN)، پرسشنامه ی سبک دلبستگی بزرگسالان (AAS) و پرسشنامه حساسیت اضطرابی (ASI)، برای سنجش متغیرهای ملاک و پیش بین به کار گرفته شدند. یافته ها نشان داد که رابطه بین سبک دلبستگی ناایمن با حساسیت اضطرابی (β=0.37, p<0.05) و رابطه بین حساسیت اضطرابی با نشانه های اضطراب اجتماعی(β=0.34 ,p<0.05) نیز مثبت و معنادار است. همچنین، حساسیت اضطرابی بین سبک دلبستگی نا ایمن و نشانه های اضطراب اجتماعی اثر میانجی گری دارد. بر اساس این یافته ها می توان نتیجه گرفت که الگوی ساختاری نشانه های اضطراب اجتماعی بر مبنای سبک های دلبستگی ناایمن با نقش میانجیگری حساسیت اضطرابی از برازش مطلوب و مقبولی بهره مند است.