اثر 4 هفته تمرین اینتروال با شدت بالا بر سوح سرمی امنتین - 1، بیان ژن و مقاومت به انسولین در موش های صحرایی دیابتی نوع 2

مقاله اثر 4 هفته تمرین اینتروال با شدت بالا بر سوح سرمی امنتین - 1، بیان ژن و مقاومت به انسولین در موش های صحرایی دیابتی نوع 2

زمینه و هدف: امنتین نقش مهمی در عملکرد انسولین دارد. با وجود انجام پژوهش های زیاد، اثر تمرینات اینتروال شدید بر این آدیپوکاین به خوبی معلوم نیست. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر تمرین اینتروال شدید بر مقادیر سرمی گلوکز، انسولین، شاخص مقاومت به انسولین (ir)، مقادیر سرمی آمنتین و بیان ژن آن در بافت چربی احشایی در رت های نر دیابتی نوع 2 انجام شد.

روش کار: در یک کار آزمایی تجربی 20 سر رت نر نژاد ویستار (10-8 هفته ای با وزن 250-270 گرم) به طور تصادفی به دو گروه کنترل دیابتی (10 سر) و تمرین دیابتی (10 سر) تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل 4 هفته، 5 روز در هفته و به مدت 30 دقیقه تمرین با شدت بالا بود که به صورت اینتروال های 1 دقیقه ای با سرعت 30-55 متر در دقیقه اجرا شد. غلظت گلوکزناشتا، انسولین، شاخص مقاومت به انسولین، سطح سرمی و بیان ژن آمنتین- 1 بافت چربی احشایی 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و پس از 12 ساعت ناشتایی اندازه گیری شد.

 یافته ها: تمرین اینتروال با شدت بالا سبب کاهش مقادیر سرمی گلوکز، مقاومت به انسولن (0.001=p)، افزایش معنادار مقادیر سرمی (0.001) و بیان ژن امنتین بافت چربی احشایی (0.004=p) در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل شد.

 نتیجه گیری: نتایج نشان داد تمرین اینتروال با شدت بالا می تواند مقادیر سرمی گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین را کاهش دهد و باعث افزایش مقادیر سرمی و بیان ژن امنتین در بافت چربی احشایی موش های دیابتی نوع 2 شود. بر اساس نتایج به دست آمده مشخص شد تمرین اینتروال شدید اثرات مطلوبی بر شاخص های گلایسمیک در شرایط دیابت نوع 2 دارد، بنابراین، انجام این نوع تمرینات توصیه می گردد.