فناوری اطلاعات و ارتباطات در تعلیم و تربیت

فناوری اطلاعات و ارتباطات در تعلیم و تربیت

امروزه در قرن بیست ویکم با توجه به حجم عظیم اطلاعات، افراد به سوی مدیریت اطلاعات هدایت می شوند،بر اساس یافته های روانشناسی یادگیری، دانش آموزان از طریق دیدن وبه کارگیری وسایل مختلف، مطالب درسی را بهتر و راحت ترمی آموزند، زیرا وسایل کمک آموزشی به سبب فعال کردن حواس مختلف دانش آموزان،ا مرآموزش را واقعی تر،عملی تر و دلپذیرتر می سازند. ظهور پدیده شگفت انگیز  فناوری اطلاعات در دو دهه آخر قرن بیستم و توسعه آن در نظام رسمی آموزش و پرورش کشورهای پیشرو، باعث گسترش فرصت های یادگیری و دسترسی آسان به منابع آموزشی و یادگیری شده ا ست. از لوازم پیشرفت در عصر فناوری، تربیت نیروی انسانی است که بر عهده نظام آموزش و پرورش یک کشور می باشد.

ایران اسلامی نیز به عنوان یک کشور در حال توسعه باید ابتدا ذخیره قدرتمند و پیشرفته ای به نام نیروی انسانی داشته باشد تا بتواند این سیر صعودی را طی کرده، به کشوری پیشرفته مبدل گردد. این امر ممکن نخواهد شد، مگر در پرتو نظام آموزشی پیشرفته که گام به گام خود را با دانش نوین مجهز کند. در عصر کنونی دیگر نمی توان مدرسه و کلاس را به شکل سنتی که در زمان گذشته اداره می شد، هدایت نمود. امروزه دانش آموزان، معلمان، امکانات، فضاهای آموزشی و سایر تجهیزات آموزشی تغییر نموده اند و به موازات آن ها نوع آموزش ها نیز باید تغییر یابد و به فناوری روز مجهز شود. لذا هدف از این مطالعه نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات درتعلیم و تربیت می باشد. در این مقاله سعی شده است به نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در تعلیم و تربیت و مزایای آن پرداخته شود.روش تحقیق حاضر توصیفی- تحلیلی است. مواد پژوهش شامل: کلیه منابع (کتاب ها، مقالات، پایان نامه ها) مرتبط باموضوع مورد بررسی می باشد. در نتیجه فناوری اطلاعات و ارتباطات را  می توان به عنوان ابزاری نیرومند برای ارتقای کیفیت و کارآیی آموزش و یادگیری مورد استفاده قرار داد.