اثرپذیری هفت اختر عبدی بیک شیرازی از هفت پیکر نظامی گنجه ای بر پایه نظریه بینامتنیت

اثرپذیری هفت اختر عبدی بیک شیرازی از هفت پیکر نظامی گنجه ای بر پایه نظریه بینامتنیت

منظومۀ هفت پیکر یا هفت گنبد، چهارمین اثر نظامی گنجه ایست که به صورت تمثیلی، با روح غنایی به نظم درآمده است. هفت پیکر نماد فراز و فرودهای زندگی یک ملت است که نظامی آن را در وجود، بهرام ساسانی تجسم بخشیده است. بهرام شب نشینی های خود را از روز شنبه در گنبد سیاه آغاز می کند و هر شب هفته که مربوط به یک سیاره است، در زیر یک گنبد میهمان یک بانو از هفت اقلیم است تا سرانجام روز آدینه به گنبد سفید می رود که به ستاره سعد منسوب و در اختیار دُرسَتی شاهزاد سپیدپوش ایران است.

این شاهدخت، افسانه ای برای او نقل می کند و او را متحول می نماید. شهرت جهانگیر نظامی گنجه ای موجب گردید که شاعران بزرگ به استقبال پنج گنج او گنجینه هایی بسرایند واز سبک آن شاعر متفکر و آگاه تقلید نمایند. یکی از پیروان مکتب نظامی، عبدی بیک شیرازی، متخلص به نویدی بود که منظومه هفت اختر خود را به پیروی از هفت پیکر نظامی اما با ابداعات و ابتکارات خاص خود سرود.

این منظومه نیز شرح زندگانی بهرام گور، پادشاه ساسانی است که با تفاوت هایی در شخصیت پردازی و برخی مضمون ها به نظم درآمده است. این پژوهش به روش تحلیلی محتوا، و با مراجعه به منابع کتابخانه ای، اثر پذیری هفت اختر عبدی بیک را از هفت پیکر نظامی مورد بررسی قرار داده و بنابر نظریه بینامتنیت به این نتیجه رسیده است که متن هفت اختر از هفت پیکر تاثیر پذیرفته اما به خلاف هفت پیکر از روز یکشنبه اغاز کرده و در روز شنبه به پایان رسانیده است.