پیش بینی انگیزش پیشرفت تحصیلی بر اساس خوش بینی با میانجیگری حرمت خود در دانش آموزان پایه ابتدایی شهرستان بوکان

پیش بینی انگیزش پیشرفت تحصیلی بر اساس خوش بینی با میانجیگری حرمت خود در دانش آموزان پایه ابتدایی شهرستان بوکان

هدف از این تحقیق پیش بینی انگیزش پیشرفت تحصیلی بر اساس خوش بینی با میانجیگری حرمت خود در دانش آموزان پایه ابتدایی شهرستان بوکان بود. تحقیق حاضر از نظر هدف پژوهش، کاربردی و از نظر چگونگی جمع آوری داده ها توصیفی (غیر آزمایشی) –همبستگی به شمار می آید که به شکل میدانی انجام شد.

جامعه تحقیق شامل کلیه دختران و پسران پایه چهارم، پنجم و ششم ابتدایی(دوره دوم ابتدایی) مدارس شهرستان بوکان که با توجه به استعلام از سازمان اموزش و پرورش شهرستان تعداد انها حدود 17500 نفر می باشد. با توجه به حجم جامعه تعداد 375 نفر با توجه به جدول مورگان بعنوان نمونه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.

ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه استاندارد انگیزش پیشرفت تحصیلی هارتر، پرسشنامه خوش‌بینی تحصیلی اسچن موران و همکاران (2013) و پرسشنامه حرمت خود کوپر اسمیت بود که از آزمون تحلیل رگرسیون چند متغیره برای پیش بینی تاثیر متغیر پیش بین بر ملاک استفاده شد و برای بررسی اثر متغیر میانجی از آزمون سوبل استفاده شد.

یافته ها حاکی از آن است که انگیزش پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار با خوش بینی دانش آموزان دارد. همچنین حرمت خود، رابطه معنادار و مثبتی با خوش بینی و انگیزش پیشرفت تحصیلی دارد. از طرفی، نتایج نشان داد که حرمت خود نقش میانجی معناداری میان انگیزش پیشرفت تحصیلی و خوش بینی دارد.

لذا می توان نتیجه گرفت که سطح بالای حرمت خود بر افزایش میزان خوش بینی منجر می شود. به این دلیل که خوش بینی با انگیزش بیشتر برای حرکت به سمت هدف و نیز انگیزش پیشرفت تحصیلی مثبت همراه است.