اثربخشی بازی درمانی بر اساس رویکرد شناختی- رفتاری بر رشد اجتماعی کودکان 5 و 6 سال دارای مشکلات عاطفی

مقاله اثربخشی بازی درمانی بر اساس رویکرد شناختی- رفتاری بر رشد اجتماعی کودکان 5 و 6 سال دارای مشکلات عاطفی

زمینه و هدف: رشد اجتماعی مهمترین جنبه وجود هر شخص است. چرا که فرض بر این است که کودکان بدون رشد اجتماعی و داشتن مهارت های لازم قادر نیستند در تعامل اجتماعی با سایرین وظایف خود را انجام دهند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی بازی درمانی بر اساس رویکرد شناختی و رفتاری بر رشد اجتماعی کودکان دارای مشکلات عاطفی بود.

روش: طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی، پیش آزمون-پس آزمون، با گروه گواه بود. جامعه پژوهش حاضر را کودکان 5 و 6 ساله دارای مشکلات عاطفی شمال تهران و مراجعه کننده به مرکز پایش کودک خانواده ایرانی تشکیل دادند. روش نمونه گیری مبتنی بر هدف (هدفمند) بود. به این صورت که از بین کودکان مراجعه کننده به مرکز پایش کودک خانواده ایرانی که دارای مشکلات عاطفی بودند و با استفاده از مقیاس رشد اجتماعی وایلند و آزمون بینایی-حرکتی بندرگشتالت، 40 کودک که دارای نشانه های رشد اجتماعی ضعیف بودند انتخاب و سپس به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 20 کودک ) جایگزین شدند. کودکان گروه آزمایش تحت برنامه بازی درمانی شناختی رفتاری قرار گرفتند ولی گروه گواه هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. پس از پایان مداخله از هر دو گروه آزمایش و گواه، پس آزمون انجام گرفت.

یافته ها: از آنجایی که مفروضه یکسانی واریانس ها و همگنی شیب خط رگرسیون رعایت نشده بودند، داده ها به جای تحلیل کواریانس با استفاده از آزمون t استیودنت (مقایسه میانگین های دوگروه مستقل) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که نایج نشان داد به طور کلی بازی درمانی شناختی رفتاری در افزایش رشد اجتماعی  در کودکان تاثیر معنادار داشته است.

نتیجه گیری: بازی درمانی شناختی رفتاری می تواند با مشارکت کودکان در فعالیت های گروهی و بازی با همسالان موجب رشد اجتماعی آن ها شود.