تعیین ارتباط سطح هموگلوبین گلیکوزیله با شدت بیماری عروق کرونر در بیماران غیر دیابتی تحت آنژیوگرافی عروق کرونر

تعیین ارتباط سطح هموگلوبین گلیکوزیله با شدت بیماری عروق کرونر در بیماران غیر دیابتی تحت آنژیوگرافی عروق کرونر

مقدمه: از جمله ریسک فاکتورهای بیماری عروق کرونر  (cad) دیابت ملیتوس است، و cad نیز بزرگترین عارضه ی عروقی برای دیابت محسوب می شود. مطالعات نشان می دهند hba1c در بیماران غیر دیابتی نیز ارتباط معنی داری با cad و شدت آن دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی دقیقتر ارتباط مقادیر hba1c با cad در افراد غیردیابتی مبتلا به cad طراحی شده است.

مواد و روشها: در این مطالعه ی مقطعی- تحلیلی، بیماران مشکوک به cad و کاندید انجام آنژیوگرافی در بیمارستان سیدالشهدا شهرستان ارومیه مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران آنژیوگرافی شده و شدت بیماری cadدر آنها بوسیله نمره gss محاسبه شد. ارتباط hba1c و سایر متغیرها بر شدت بیماری cad در این بیماران بوسیله نرم افزار آماری spss نسخه 20 بررسی گردید.

یافته ها: در مجموع، 265 بیمار با میانگین سنی 59.36 سال مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین bmi بیماران 26.64 کیلوگرم بر مترمربع و میانگین lvef 48.62 % بود. میانگین نمره gss در بیماران 31.28 بود. نتایج مطالعات نشان داد که با افزایش نمره gss ، هموگلوبین a1c بطور معنی داری افزایش پیدا می کند. هموگلوبین a1c  ارزش مناسبی در تشخیص cad شدید داشت، که بهترین نقطه cut off برای این سنجش مقدار 6.15 درصد بود. همچنین hba1c ارزش مناسبی در تشخیص cad خفیف داشت ولی مصرف سیگار و هیپرتنشن تاثیر مخدوشگری بر این رابطه نداشت.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج، هموگلوبین a1c با مقادیر cut off ذکر شده، فاکتور مناسبی برای تعیین شدت بیماری عروق کرونر در بیماران غیر دیابتی بوده است، لذا پیشنهاد می گردد در این بیماران برای تعیین شدت بیماری استفاده گردد. و در بیماران دارای سطح بالای  hba1c پیگیری نزدیک و درمان جدی تری برای کاهش عوارض و مورتالیتی انجام شود.