• توصیف زبان شناختی اغراق ، راهبردی طنزآفرین در غزلیات حافظ

    نویسندگان :
    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1401/02/28
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1401/04/08
    • تعداد بازدید: 202
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: 02171053833

    توصیف زبان شناختی اغراق ، راهبردی طنزآفرین در غزلیات حافظ

    یکی از صنایع بلاغی بلاانکار در شعر حافظ اغراق است. اغراق آن ست که در ستایش یا نکوهش کسی یا چیزی زیاده روی و پررنگی کنند. اغراق، مبالغه یا غلو جز ذات لاینفک شعر است به معنای بزرگنمایی یا کوچک نمایی . طنز وامواژه ایست عربی که به عنوان یک چترواژه در ادبیات کارکردها و اشکال مختلفی از جمله هجو، هزل، مطایبه و فکاهه را شامل می شود اما دو وجه اندیشگانی و اندوه حاصل از تاسف که عموما منشاء نقد اجتماعی دارد طنز را از سایر گونه های خنده آور تفکیک می کند.

    حافظ به عنوان یکی از مانایان زبان و ادبیات فارسی راهبردهای مختلفی را در جهت طنزآفرینی به خدمت درآورده است و در همین راستا اغراق را نیز دستمایه طنز آفرینی می کند. حافظ با به کارگیری انواع گونه های اغراق از جمله بزرگنمایی و کوچک نمایی در جهت خلق طنز بسیار موفق عمل می کند و جهت و سویه این طنز را با آگاهی به هر سو که لازم می داند نشانه می گیرد.

    یکی از نظریه های مهم در حوزه خنده آورها نظریه راسکین و آتاردوست که به ساحت اندیشگانی و تاسف انگیزانندگی طنز اشاره ای ندارد . به همین جهت در این پژوهش تلاش بر آن شد با نگاهی به آخرین نظریات در مورد خنده آورها با ارایه یک الگوی پیشنهادی به بررسی انواع اغراق در جهت طنز آفرینی در غزلیات حافظ بپردازیم.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم