مقایسه اثر پماد موپیروسین داخل بینی و سیپروفلوکساسین خوراکی تک دوز در درمان و عود ناقلین استافیلوکوک طلائی در پرسنل بیمارستان ولیعصر (عج) اراک در سال 1384

مقدمه: از آنجا که استافیلوکوک اورئوس یکی از مهم ترین عوامل بیماری زای انسان می باشد و با توجه به کلونیزاسیون این باکتری در بینی، پرسنل ناقل، این باکتری می تواند باعث افزایش میزان بروز عفونت های بیمارستانی شود. این مطالعه جهت مقایسه اثر دو رژیم ضد میکروبی (موپیروسین موضعی داخل بینی و سیپروفلوکساسین خوراکی) در درمان و عود ناقلین استافیلوکوک طراحی شده است.

روش کار: این کار آزمایی بالینی به صورت سه سویه کور بر روی 366 نفر از پرسنل بیمارستان ولیعصر (عج) اراک انجام شد .پس از انجام کشت بینی از تمام پرسنل، 45 نفر که کشت مثبت داشتند به عنوان ناقل استافیلوکوک اورئوس شناخته شده و در دو گروه b, a به ترتیب تحت درمان با رژیم سیپروفلوکساسین خوراکی تک دوز 1500 میلی گرم، به علاوه پماد ویتامینa+d

به عنوان دارونما به مدت 5 روز و رژیم پلاسبوی خوراکی تک دوز به علاوه پماد موپیروسین داخلی بینی به مدت 5 روز قرار گرفتند. کشت مجدد بینی جهت بررسی تاثیر درمان پس از اتمام در مان انجام شد. هم چنین کشت مرحله آخر جهت بررسی میزان عود، 5 هفته پس از مصرف داروها انجام گرفت. اطلاعات به دست آمده دو گروه توسط آزمون کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: مشخص شد که 12.9درصد از پرسنل بیمارستان ولیعصر (عج) اراک، ناقل استافیلوکوک اورئوس در بینی خود می باشند. تاثیر درمانی رژیم موضعی موپیروسین داخل بینی (درمان در 89.5 درصد موارد) به طور معنی داری بالاتر از رژیم خوراکی سیپروفلوکساسین تک دوز (درمان در 55 درصد موارد) بود .(p=0.019) اما میزان عود پس از مصرف رژیم موضعی 13.3 درصد و پس از مصرف رژیم خوراکی 20 درصد بود که تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده در این مطالعه، رژیم موضعی پماد موپیروسین تأثیر بیشتری نسبت به رژیم خوراکی سیپروفلوکساسین تک دوز بر روی درمان ناقلین بینی استافیلوکوک اورئوس دارد. هم چنین در این مطالعه تفاوت معنی داری در میزان عود ناقلی استافیلوکوک اورئوس پس از مصرف هر کدام از دو رژیم دارویی فوق مشاهده نشد.