پروتئوس میرابیلیس و رابطه آن با تشکیل سنگ های عفونی ادراری

مواد و روش ها: تحقیق به روش مورد-شاهدی (case-control) انجام گرفت. 300 فرد مبتلا به سنگ های ادراری به عنوان گروه مورد و 300 فرد سالم به عنوان گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. گروه های به لحاظ سن، جنس و مراجعه به یک بیمارستان مشابه سازی شدند. نمونه ادرار گروه ها به روش میداستریم تهیه و در محیط مک کانکی کشت و میزان ph ادرار نیز اندازه گیری گردید. شیوع پروتئوس میرابیلیس در نمونه ها و ارتباط آن با بروز سنگ های عفونی ادرار و میزان ph، تعیین و مورد قضاوت آماری قرار گرفت و odd’s ratio در آن تعیین گردید.

یافته ها: در 600 نمونه مورد بررسی، پروتئوس میرابیلیس در 14 درصد گروه مورد و 3.3 درصد افراد سالم مشاهده گردید (p<0.0001). بیماران گروه مورد 4.7 برابر بیشتر از گروه شاهد در مواجهه با پروتئوس میرابیلیس بوده و نوع ph قلیایی ادرار در گروه مورد 3 برابر گروه شاهد بود.

نتیجه گیری و توصیه ها: پروتئوس میرابیلیس با افزایش ph ادرار می تواند در ایجاد زمینه مساعد برای تشکیل سنگ های عفونی ادرار نقش داشته باشد. انجام یک مطالعه تحلیلی هم گروهی و یا تجربی برای کاهش مشکل توصیه می شود.