تاثیر صدای محیط کار بر قدرت شنوایی دندانپزشکان استان زنجان

روش بررسی: این مطالعه که یک مطالعه ی مقطعی توصیفی تحلیلی بود، بر روی کلیه ی دندانپزشکان شاغل در بخش دولتی استان زنجان در سال های 86-1385 صورت گرفت. شنوایی سنجی توسط دستگاه شنوایی سنج (ادیومتر دو کاناله ca76 و ادیومتر (ac40 انجام شد. افرادی که در معرض حوادث و بیماری های تاثیرگذار بر شنوایی بودند از مطالعه خارج شدند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی (آزمون t و ضریب همبستگی) مورد آنالیز قرار گرفت (a=0.05).

یافته ها: نتایج این مطالعه نشان دهنده ی وجود افت شنوایی در هر دو گوش راست و چپ دندانپزشکان بود. این افت شنوایی بیشتر در فرکانس خارج مکالمه و نیز در گوش چپ وجود داشت (p<0.05). در هر دو گوش افت شنوایی زنان کمتر از مردان بود (p<0.001). در هر دو گوش افت شنوایی افراد 40 و بالاتر از چهل سال بیش از افراد زیر چهل سال بود (p<0.019). افت شنوایی افراد با سابقه ی 10 و بیش از 10 سال بیش از افراد با سابقه ی کاری کمتر از 10 سال بود (p=0.004). اطلاعات دندانپزشکان در زمینه ی صدا کامل نبود و 98.3 درصد از آنان از حفاظ های شنوایی استفاده نمی کردند. بر اساس نتایج صدا سنجی در این مطالعه، صدای ناشی از دستگاه ها به طور مجزا در حدود 70 تا 105 دسی بل تعیین گردید.

نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه صدا می تواند یک خطر جدی برای سلامت دندانپزشکان در دراز مدت محسوب گردد. با توجه به بروز افت شنوایی و درمان ناپذیری آن و تعمیم افت شنوایی به فرکانس های مکالمه در صورت مواجهه ی بیشتر با صدا، و در نتیجه تاثیرات صدا بر ارتباطات اجتماعی افراد، توصیه می شود، به منظور پیشگیری، معاینات دوره ای شنوایی سنجی و معاینه ی گوش انجام شود. دوره های آموزشی حفاظت در برابر صدا برگزار شود و تاکید بر استفاده از حفاظ های شنوایی صورت پذیرد. همچنین اجرای قوانین بهداشت حرفه ای در سلامت دندانپزشکان نیز راهبرد بسیار موثری خواهد بود.