مطالعه اثر تجویز خوراکی طولانی مدت وراپامیل بر روی فعالیت تیروئید در موش های صحرایی نر

روش ها: این تحقیق بر روی 5 گروه از موش های صحرائی نر انجام شد. گروه های 3-1 به مدت دو ماه بوسیله لوله گاواژ تحت تیمار با وراپامیل با دوزهای 50, 20, 10 mg/kg بودند. گروه شم در مدت و ماه تنها آب مقطر دریافت کردند در حالیکه گروه کنترل دارو یا آب مقطر دریافت نکردند. در پایان دوره پس از بیهوشی و باز کردن شکم خونگیری از آئورت شکمی صورت گرفت و پس از سانتریفوژ سرم آنها جدا شد. اندازه گیری هورمون های تیروکسین توتال (tt4) و آزاد (ft4)، تری یدوتیرونین توتال (tt3) و آزاد (ft3)، جذب تری یدوتیرونین به روش الایزا و اندازه گیری هورمون محرک تیروئیدی (tsh) به روش رادیوایمونواسی انجام گرفت.

یافته ها: غلظت tt4 در گروه های شم و دوز 10 وارپامیل کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل (0.1±3.4 و 0.1±3.6 در مقایسه با (p<00.05; μg/dl 4.5±0.3) نشان داد در حالی که در گروه دوز 50 وراپامیل (0.2±4.2) نسبت به گروه شم افزایش معنی داری مشاهده شد. در غلظت سرمی tt3 در گروه دوز 20 وراپامیل کاهش معنی داری در مقایسه با گروه کنترل (8±62 در مقایسه با (p<0.05; ng/dl 103.3±14 وجود داشت. غلظت ft3(pg/dl) ,ft4(ng/dl) در گروه شم نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (p<0.05) در حالی که در گروه های دوز 20 و 50 وراپامیل نسبت به گروه شم افزایش یافت. مقدار جذب تری یدوتیرونین (درصد) در گروه های شم (1.4±20.9) و دوز 20 وراپامیل (1.4±20.7) کاهش معنی داری (p<0.005) نسبت به گروه کنترل (8±27.6) نشان داد در حالیکه در گروه های دوز 10 و 50 وراپامیل مقدار آن نسبت به شم افزایش یافت. اختلاف معنی داری در میزان هورمون محرک تیروئیدی، نسبت تری یدوتیرونین به تیروکسین و در اندازه گیری وزن روز اول و آخر آزمایش در گروه ها مشاهده نشد.

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که تجویز خوراکی طولانی مدت وراپامیل نه تنها اثر مهاری روی فعالیت تیروئید ندارد بلکه توانسته اثر احتمالی استرس ناشی از تجویز دارو روی فعالیت غده تیروئید را کاهش دهد. اثر استرس در کاهش فعالیت غده تیروئید و نفع وراپامیل در جلوگیری از این اثر نیاز به بررسی بیشتر دارد.