بررسی الگوی تجویز تجربی آنتی بیوتیک در اورژانس یک بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1385

سابقه و هدف: ایجاد مقاومت در میکروارگانیزم ها نسبت به آنتی بیوتیک ها، یکی از مشکلات جدی در زمینه طب عفونی می باشد که علت عمده آن تجویز نامناسب آنتی بیوتیک توسط پزشکان است. از آنجایی که درباره الگوی تجویز تجربی (empiric) آنتی بیوتیک در کشور اطلاعات چندانی وجود نداشت، این مطالعه با هدف بررسی الگوی تجویز تجربی آنتی بیوتیک در یکی از بیمارستان های تابعه دانشگاه شهید بهشتی، انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی، در سال 1385 در اورژانس بیمارستان مورد مطالعه، با بررسی پرونده 200 نفر از بیمارانی که حداقل یک آنتی بیوتیک در اورژانس دریافت کرده بودند، انجام شد. پزشکان مجری طرح پس از گرفتن شرح حال و معاینه بیماران فوق، فرم اطلاعاتی مطالعه را با توجه به مستندات پرونده بیماران در اورژانس، تکمیل کردند. در مورد ارزیابی مناسب بودن آنتی بیوتیک تجربی تجویز شده، مرجع، آخرین چاپ کتاب بیماری های عفونی مندل (سال 2005) و پروتکل مصوب کمیته کنترل عفونت بیمارستان محل مطالعه بود.

یافته ها: از بین 200 پرونده بررسی شده که در آنها حداقل یک آنتی بیوتیک برای بیمار تجویز شده بود، در 108 بیمار (54%)، آنتی بیوتیک تجویزشده اندیکاسیون نداشت و از 92 موردی که تجویز آنتی بیوتیک اندیکاسیون داشت، در 55 مورد (59.8%)، آنتی بیوتیک به صورت صحیح (از نظر مقدار، نوع و فاصله) تجویز شده بود.

نتیجه گیری: میزان تجویز آنتی بیوتیک بدون وجود اندیکاسیون و انتخاب نابجای آنتی بیوتیک در اورژانس بیمارستان محل مطالعه زیاد بود. بنابراین، اقداماتی از قبیل آموزش دوره ای پزشکان و نظارت بر تجویز آنتی بیوتیک ها لازم است.