بررسی تاثیر مترونیدازول، اریترومایسین و ایندومتاسین بر روند زایمان زودرس ایدیوپاتیک

سابقه و هدف: با توجه به عدم پاسخ قابل قبول زایمان زودرس به درمان با توکولیتیک ها و احتمال عدم موفقیت آنتی بیوتیک ها به دلیل لیز شدن باکتری ها و آزاد شدن اندوتوکسین ها و به منظور تعیین تاثیر افزودن آنتی پروستاگلاندین (ایندومتاسین) به ترکیب آنتی بیوتیکی مناسب (مترونیدازول - اریترومایسین) و بررسی تاثیر آنها در مهار زایمان زودرس ایدیوپاتیک، این مطالعه انجام گرفت.

روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور، 49 خانم باردار با سن حاملگی 34-26 هفته با علایم زایمان زودرس ایدیوپاتیک بطور تصادفی به دو گروه مورد (25 نفر) و شاهد (24 نفر) تقسیم شده و از نظر سن حاملگی، تاخیر زایمان برای 24 ساعت و ادامه حاملگی تا 37 هفته، وزن تولد و میزان نیاز نوزاد به nicu شدند. داده ها با استفاده از آزمون های کای دو، آزمون دقیق فیشر و آزمون t تحلیل شدند.

یافته ها: تاخیر 24 ساعته زایمان در 84 درصد گروه مورد و 79.2 درصد گروه شاهد مشاهده شد .(ns) میانگین وزن نوزادان در گروه مورد گرم و در گروه شاهد 529±2011 گرم بود (ns). فراوانی نرسیدن به 37 هفته حاملگی در گروه مورد و شاهد به ترتیب 32 و 20.8 درصد بود.(ns) تعداد نوزادانی که به علت پره ماچوریتی مردند، در دو گروه یکسان بود.

نتیجه گیری: به نظر می رسد افزودن آنتی پروستاگلاندین (ایندومتاسین) به آنتی بیوتیک (مترونیدازول - اریترومایسین) تاثیری بر مهار روند زایمان زودرس ایدیوپاتیک ندارد.