مقایسه سه روش رنگ آمیزی مقاطع ویبرتومی و پارافینی درحفظ ضخامت بافت هیپوکامپوس رت

هدف: تعیین روش مطلوب برای حفظ ضخامت برشهای ویبرتومی هیپوکامپوس

مواد و روشها: این مطالعه تجربی روی هیپوکامپوس سه رت انجام گرفت. یک هیپوکامپوس به روش پارافینی قالب گیری و با میکرتوم چرخان 40 برش با ضخامت 100 میکرون تهیه و به روش معمولی رنگ آمیزی شد. از دو هیپوکامپوس دیگر 80 برش به ضخامت 100 میکرون با دستگاه ویبرتوم بریده شد که در دو گروه 40 تایی به روش معمولی و روش رنگ آمیزی شناور و قالب گیری در رزین با تیونین رنگ آمیزی شدند. سپس به کمک دستگاه میکروکاتور که به میکروسکوپ متصل است ضخامت برشها را اندازه گیری نموده و توزیع نورونها در ضخامت برش ارزیابی شد.

یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین و انحراف معیار به ترتیب در مقاطع ویبرتومی رنگ شده به روش شناور و به روش معمول 41.2±4.33, 74.5±6.18 میکرون و مقاطع پارافینی 46.3±5.95 است. همچنین یافته ها نشانگر آن است که در سطوح فوقانی و تحتانی برشهای ویبرتومی که به طور شناور رنگ آمیزی شده بودند تراکم سلولی کمتر است اما در 70 درصد میانی ضخامت برش تراکم تقریباً یکنواخت است و در برشها با رنگ آمیزی معمولی سطوح فوقانی و تحتانی تراکم سلولی بیشتری دارند. اما در سطوح فوقانی و تحتانی برشهای پارافینی تراکم نورونی بیشتر و در نواحی مرکزی تراکم نورونی کمتر و غیر یکنواخت است.

نتیجه گیری: حساس ترین مرحله رنگ آمیزی معمولی برشهای ویبرتومی زمانی است که برای خشک شدن در معرض هوا و روی لام قرار می گیرند که این عمل منجر به کاهش غیر قابل بازگشت ضخامت برش می شود اما در روشی که برش در رزین قرار داده می شود، چون در هیچ یک از مراحل مختلف رنگ آمیزی، برشها در معرض هوا قرار نمی گیرند کاهش ضخامت برش به حداقل می رسد. از طرفی توزیع یکنواخت نورونها در بخش اعظم ضخامت برش، محاسبه استریولوژیک تعداد نورون را در هیپوکامپوس با استفاده از برشهای ویبرتومی میسر می سازد.