تعیین میزان آنتی بادی ضدویروس هپاتیت b در کارکنان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی بیرجند

زمینه و هدف: ویروس هپاتیت b عامل ایجاد هپاتیت حاد و مزمن، سیروز کبدی و کارسینوم هپاتوسلولار است و شیوع آن در آمریکا 0.1-0.5% و در ایران 1.6-6.5% گزارش شده است.  در حال حاضر تنها راه مطمئن پیشگیری، واکسیناسیون است ولی واکسیناسیون ایمنی کامل (100%) را تامین نمی کند. میزان تشکیل آنتی بادی سه روز پس از تزریق واکسن 79-90% است. سطح آنتی بادی با گذشت زمان نزول می کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان ایمنی زایی ناشی از واکسیناسیون کامل هپاتیت b در شاغلین پرستاری و ارتباط سطح ایمنی با متغیرهای سن، جنس، شاخص توده بدنی، محل کار و مدت زمان سپری شده از آخرین دوز واکسن انجام شد.

روش تحقیق: این مطالعه توصیفی-تحلیلی به صورت مقطعی در سال 1383 و بر روی 112 نفر از شاغلین پرستاری بیمارستان های دانشگاهی ولی عصر (عج) و امام رضا (ع) بیرجند که سه نوبت واکسن دریافت کرده بودند و از آخرین نوبت واکسن آنها 2 ماه تا 5 سال می گذشت، انجام شد. ابتدا 4 میلی لیتر خون از افراد مورد مطالعه گرفته شد و همزمان اطلاعات فردی در پرسشنامه ثبت گردید؛ سپس با استفاده از کیت رادیم کشور ایتالیا به روش anti- hbs elisa نمونه ها به صورت کمی اندازه گیری شدند.

یافته ها: در این تحقیق تیتر آنتی بادی در 88.4% از افراد مورد بررسی، بالای 10 miu/ml بود. سطح آنتی بادی محافظتی در 12.5% نسبی و در 75.9% مناسب بود. ارتباط معنی داری بین سطح آنتی بادی و متغیرهای جنس، سن، نوع بخش و سطح شاخص توده بدنی در افراد مورد مطالعه مشاهده نگردید (p>0.05).

نتیجه گیری: با توجه به این که 11.6%، از افراد مورد تحقیق، سطح آنتی بادی محافظت کننده نداشتند، اندازه گیری سطح آنتی بادی hbs در کارکنان پرستاری واکسیناسیون مجدد در افراد غیرایمن توصیه می گردد.