مطالعه شاخص های آسایش زیست اقلیمی (بیکر pmv, pet) موثر بر توسعه گردشگری منطقه آزاد اقتصادی آبادان

شرایط حاکم بر هوا، نوع اقلیم و توریسم سه پارامتر مهمی هستند که به طریق متفاوت با یکدیگر در ارتباط بوده و در دو مقیاس جهانی و محلی دارای اهمیت می باشند، گردشگری، صنعتی به شدت وابسته به آب و هوا و تغییرات آن می باشد. شناخت آسایش زیست اقلیمی در مناطق مختلف جغرافیایی، می تواند به فرآیند برنامه ریزی و توسعه منطقه کمک نماید. در این پژوهش جهت بررسی شاخص های زیست اقلیمی موثر بر توسعه گردشگری در شهرستان آبادان از پارامترهای اقلیمی متوسط دمای خشک، متوسط رطوبت نسبی، متوسط سرعت باد، متوسط فشار بخار و میزان ارناکی بر حسب اکتا و ... استفاده شد. همچنین این شهرستان طی یک دوره آماری 60 ساله (1951-2010) از لحاظ آسایش اقلیمی با شاخص های زیست اقلیمی (بیکر، pmv, pet) و با استفاده از داده های آماری ایستگاه هواشناسی سینوپتیک آبادان مورد ارزیابی قرار گرفت تا شرایط آسایشی مطلوب ناحیه در مقیاس ماهانه تعیین گرد، که در استفاده بهینه از جاذبه های توریستی و توسعه صنعت گردشگری دارای اهمیت فراوان می باشد. این تحقیق از نظر ماهیت و روش، از نوع تحقیقات توصیفی و تحلیلی است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که منطقه دارای دو دوره اوج آسایش زیست اقلیمی هم در اواسط پاییز و هم در اواخر زمستان است یعنی بهترین ماه های سال از نظر اقلیم گردشگری در این شهرستان مارس، نوامبر و دسامبر (اسفند، آبان و آذر) است. این در حالی است ماه های ژوئن، ژوئیه، آگوست و سپتامبر که برابر با ماه های خرداد، تیر، مرداد و شهریور است، در سطح شهرستان بدترین شرایط اقلیمی را برای انجام فعالیت های گردشگری داراست.