گردشگری روستایی

با بی اعتباری زندگی شهری بعلت فشارهای روانی رو به تزاید، روستا بیشتر تبدیل به مدینه فاضله و سرزمینی سبز و با صفا شده است که مردم از دلتنگی های روزمره به آن پناه می برند. در حقیقت روستا، ضمن باز یافتن جایگاه افسانه ای خود، تبدیل به مکانی مطلوب تر از شهر شده که در آن زندگی آهسته تر، طبیعی تر و معنادارتر در جریان است. گسترش شهرنشینی، توسعه ارتباطات و سهولت دسترسی، توسعه دانش و فرهنگ عمومی، اصلاح قوانین کار و بهبود شرایط، افزایش سطح درآمدها، جاذبه ها و اماکن مذهبی، تبلیغات، امکانات و تسهیلات، جاذبه های طبیعی، زمان و اوقات فراغت، میراث های تاریخی، فرهنگ و آداب و رسوم و جاذبه های ورزشی از جمله عوامل موثر در توسعه گردشگری روستایی هستند. محیط زیست روستا، برای گردشگری انعطاف پذیر و قابل توسعه است. اگر حضور تعداد زیاد گردشگران و فراهم ساختن امکانات تفریحی بری برآورده کردن نیازهای آنها بطور صحیح کنترل و اداره نشوند، ویژگی های زیست محیطی که گردشگران را به مناطق روستایی می کشانند، کاهش یافته و یا حتی نابود می شوند و از سوی دیگر ویرانی در محیط زیست ساخته دست بشر را بهمراه می آورند. توریسم بعنوان شکلی از گردشگری روستایی عبارتست از گردش کوتاه مدتی که طی آن مردم در مکان هایی دور از محل زندگی خود، کار و فعالیت هایی از قبیل بازدید، گردش روزانه یا گردش دسته جمعی را در خلال اقامت انجام می دهند. توریسم، در سال های اخیر شامل هر گونه مسافرتی می شود که شخص بدلیل علاقه به آب و هوا، فرهنگ و طبیعت مقصد خود، از محیط کار یا زندگی خود خارج شود. رشد توریسم مصادف با رشد جنبش کارگری خواهد بود. گسترش صنعت گردشگری، همراه با گسترش اقتصاد و تعامل انسانی است. هم اینک توریسم بعنوان بزرگترین صنعت جهان بر حسب اشتغال و تجارت شناخته شده است.