بررسی مقایسه ای سبک دلبستگی در نوجوانان بزهکار و نوجوانان عادی

سبک دلبستگی یکی از مهم ترین عوامل موثر در تعاملات بین فردی است که در دوران کودکی شکل گرفته و با توجه به محیط روانی-اجتماعی، تحول می یابد. مسئله بزهکاری و انحراف اطفال و نوجوانان از دیرباز در جامعه بشری مورد توجه اندیشمندان بوده است. همزمان با گسترش انقلاب صنعتی و وسعت دامنه نیازمندی ها، محرومیت های حاصل از عدم امکان تامین خواست ها و احتیاجات زندگی موجب توسعه شدید و دامنه دار فساد، عصیان، تبهکاری، سرگردانی، دزدی و ... در اطفال و نوجوانان شده است. محققان به این نتیجه یافته اند که 89% از افرادی که رفتارهای ضداجتماعی داشتند در برهه ای از زمان در دوران کودکی جدایی طولانی مدت را از مراقبان اولیه خود تجربه نموده اند. بنابراین توجه به سبک دلبستگی کودکان و نوجوانان در رشد آتی آنها اثرگذار خواهد بود. هدف این پژوهش، بررسی  مقایسه ای سبک دلبستگی در نوجوانان بزهکار و نوجوانان عادی بود. در این مطالعه علی-مقایسه ای، 30 نفر از نوجوانان عادی و 30 نفر از نوجوانان بزهکار به روش نمونه گیری در دسترس و با استفاده از نرم افزار gpower انتخاب شدند. پس از ثبت خصوصیات جمعیت شناختی نمونه مورد مطالعه، سبک دلبستگی آنها از طریق آزمون استاندارد دلبستگی به والدین و همسالان (ippa) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss تحلیل شد و نتایج نشان داد که بین دلبستگی به والدین و همسالان در نوجوانان عادی و بزهکار تفاوت معناداری وجود دارد. از آنجائی که سبک دلبستگی بر سلامت روانی کودکان و نوجوانان در بزرگسالی تاثیرگذار است، پیشنهاد می شود بهداشت روانی نوجوانان بزهکار به منظور انجام اقدامات مداخله ای و پیشگیرانه بعدی، مورد پژوهش و آزمون قرار گیرند.