بررسی و بازشناسی سازه های طبیعی (ساختارهای منطبق و سازگار با طبیعت)

امروزه علوم نظری بر شیوه های تحلیل علوم تجربی استوار است. در حقیقت، علوم برخاسته از قوانین طبیعت، همچون فیزیک، زیست شناسی و ... مبنای علوم و هنرهایی مانند معماری شده اند. بسیاری از معماران جدید، بخصوص پیروان دیدگاه هایی همچون آشوب و فراکتال، از علوم تجربی و طبیعی استنتاج معماری می کنند؛ لذا باید واسطه هایی پیدا کرد تا جزئیات علوم تجربی را کلی کنند و کلیات را در جزئیات معماری بیاورند. برای یافتن این واسطه ها باید سیر از جزء به کل و از کلیات به جزئیات در معماری انجام شود. نتایج طبیعت نباید مستقیما در معماری طرح شود، بلکه در معماری باید به برداشت هایی کلی از علوم و قوانین طبیعت ارجاع کرد. فرآیند از جزء به کل و از کل به جزء در خلق معماری، اگر با اصول برگرفته از آموزه های طبیعت توام باشد، نتایج پایداری را در محصولات معماری به وجود خواهد آورد. لذا مطالعات ساختاری و راهبردی در حوزه سازه و شناخت رهیافت ها در وادی طبیعت نیز جز این طریق مسیر نبوده، زیرا سازه و ساختار در بطن طبیعت به طور منظم و ذاتی یافت می شود، که در این پژوهش سعی بر این است که با بررسی سازه های طبیعی، رهنمودهایی را برای خلق سازه هایی منطبق با طبیعت و اصول پایدار دریافت کرده و زمینه ساز شویم.