نقش مهارت های ارتباطی و تمایز یافتگی مادر در پیش بینی اضطراب دختران نوجوان

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش مهارت های ارتباطی و تمایزیافتگی مادر در پیش بینی اضطراب دختران نوجوان بود. این یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل 2500 نفر از دانش آموزان دخترانه دبیرستانی دوره دوم متوسطه منطقه ده شهر تهران بودکه با استفاده از نمونه گیری خوشه ای تعداد 250 نفر در نظر گرفته شدند و پرسشنامه اضطراب بک (1988) بین آن ها توزیع گردید. سپس مادرانشان پرسشنامه تمایز یافتگی خود (dsi)، و پرسشنامه مهارت های ارتباطی را تکمیل کردند. داده ها به وسیله روش تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که بین مهارت های ارتباطی و تمایزیافتگی مادر با اضطراب فرزندان نوجوان رابطه وجود دارد (0.01(p< و هر یک به ترتیب 32 درصد و 34 درصد واریانس اضطراب فرزندان را تبیین می کنند. نتایج حاکی از ارتباط معکوس بین مؤلفه های مهارت های ارتباطی (مدیریت هیجان، ادراک دیگران و ابراز وجود) با اضطراب فرزندان نوجوان می باشد. بین مؤلفه های تمایزیافتگی با اضطراب فرزندان نوجوان به جز خرده مقیاس جایگاه من رابطه معکوس دیده شد. در پایان با عنایت به نتایج پژوهش چنین بر می آید که مهارت های ارتباطی و تمایزیافتگی مادر به جز در مورد خرده مقیاس جایگاه من یکی از عوامل تاثیرگذار در پیش بینی اضطراب دختران نوجوان می باشد (0.01(p<.