نسل جدید مهندسی سازه با توجه خاص به سازه با بازتاب یکنواخت

امروزه به منظور طراحی سازه های مختلف علاوه بر انجام تحلیل های ریاضی که اغلب به کمک نرم افزار ها انجام می شود به کار گیری معیارها و دستورالعمل های مندرج در آیین نامه های طراحی نیز ضروریست. سازه هایی که مطابق آیین نامه طراحی می شوند انتظار می رود که عملکرد اجزاء متشکله آن ها در زمان وقوع زلزله با آنچه طراح انتظار دارد یکی باشد اما بدلیل عوامل پیش بینی نشده نظیر فرضیات ساده شده و ناهمخوانی جزییات با حقایق فیزیکی این پیش بینی ها به حقیقت نمی پیوندد. بهمین دلیل پس از وقوع زلزله سازه های زیادی دچار آسیب های جدی و حتی خرابی کامل به گونه ای غیر قابل بهره برداری می شوند. هدف این مقاله آماده سازی بستر فکری جدیدی است که مهندسی سازه را در آینده از این مشکلات رها می سازد. راهکارهای رهایی از این مشکلات بصورت خلاصه در ادامه ارایه شده اند.