بررسی تغییرات اراضی شهر شیراز در بازه ی پانزده ساله با استفاده از تصاویر ماهواره ای لندست

کشف و شناسایی تغییرات عوارض سطح زمین برای درک ارتباط متقابل انسان و محیط، امری ضروری است که آگاهی از آن باعث برنامه ریزی صحیح در جهت توسعه ی پایدار می گردد. امروزه به دلیل هزینه ی بسیار زیاد تهیه ی نقشه های کاربری اراضی با روش های سنتی، سنجش از دور کمک زیادی به این مسئله کرده است. با استفاده از سنجش از دور می توان نقشه ها سریعتر با هزینه ی کمتر تهیه کرد. در این پژوهش هدف بررسی میزان تغییرات کاربری اراضی و میزان پوشش گیاهی شهر شیراز با استفاده از داده های ماهواره ای لندست 7و 8 می باشد. تصاویر از سال 2002 و 2017 تهیه شده که در یک بازه ی 15 ساله مورد بررسی قرار می گیرد. در این تحقیق کاربرد روش های طبقه بندی حداکثر احتمال و ماشین بردار پشتیبان می باشد مورد بررسی قرار گرفته است. براساس نتایج این مطالعه، دقت طبقه بندی تصاویر به روش ماشین بردارپشتیبان برای سال 2002 برابر 90.12% و برای سال 2017 برابر 90.27% می باشد. دقت کلی برای روش حداکثر احتمال برای سال 2002 برابر 76.23% و سال 2017 برابر 81.48% می باشد. بنابراین از تصاویر طبقه بندی شده بوسیله روش ماشین بردار پشتیبان در پردازش مربوط به شناسایی تغییرات استفاده شده است.