پیش بینی رضایت شغلی برمبنای طرح واره های ناسازگار اولیه و خودکارآمدی شغلی کارمندان بانک مسکن شهر تهران

هدف پژوهش حاضر ارائه و ارزیابی الگویی است که در قالب آن پیش بینی رضایت شغلی بر مبنای طرح واره های ناسازگار اولیه و خودکارآمدی شغلی کارمندان بانک مسکن شهر تهران موردبررسی قرار گیرد. بدین منظور 322 نفر (103 زن و 212 مرد)، از جمعیت کارمندان بانک مسکن شهر تهران به روش نمونه گیری تصادفی منظم انتخاب شدند و به پرسشنامه های رضایت شغلی (msq)، طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ- فرم کوتاه و خودکارآمدی شغلی ریگز و نایت پاسخ دادند. یافته ها نشان داد رضایت شغلی افراد بالاتر از حد متوسط است. در مرحله اول نتایج بر اساس تحلیل رگرسیون چندگانه به صورت گام به گام نشان دادند که ابعاد طرحواره های ناسازگار اولیه 35 درصد و خودکارآمدی شغلی 28 درصد توان پیش بینی شاخص رضایت شغلی را دارند و هر دو متغیر در کل 45 درصد واریانس سازه رضوایت شغلی را تبیین می کنند. پس بین طرح واره های ناسازگار اولیه و خودکارآمدی شغلی و هم چنین بین هر دو متغیر با رضایت شغلی نیز رابطه معناداری وجود دارد. بررسی متغیرهای جمعیت شناختی نشان داد که رابطه جنسیت با رضایت شغلی صرفاً در بعد رضایت درونی متفاوت و معنادار است اما بین وضعیت تحصیلی و تأهل با رضایت شغلی هیچ رابعه معناداری یافت نشد.