اکولوژی شهری، شهر سبز و مکانیسم های توسعه پاک

زندگی انسان ها وابسته به محیط اطرافشان و کیفیت آن است. با رشد شهرنشینی این وابستگی پیش به محیط شهری معطوف شده و رشد شهرنشینی نیز نه تنها تعادل اقتصادی و اجتماعی درون شهرها را برهم زده است؛ بلکه موجب عدم تعادل اکولوژیک منطقه ای شده که در آن قرار گرفتند و عرصه های طبیعی را بطور فزایندهای بر زیستمندان آن تنگ کرده است. دراین راستا شهر سبز و شهر اکولوژیکی رویکردی برای ارتقای کیفیت فضای زندگی و توسعه محسوب می شود و به همین دلیل در عصر حاضر توجه به اکولوژیکی شهری و شهرسازی اکولوژیک بیش از پیش به عنوان رویکردی برای افزایش ارزش های اکولوژیکی فضاهای باز و سبز شهری در نظر گرفته می شود. این پژوهش عمدتا از نوع نظری بوده و در بستر مطالعات کتابخانه ای و الکترونیکی، بررسی کتب و مقالات منتشره صورت گرفته است. این مفاهیم از جمله رویکردهای نو در عرصه شهرسازی و به عنوان ابزاری جهت کنترل و هدایت توسعه شهرها، فعالیت ها و ارتقای کیفیت های محیطی شهر به شمار می روند و استفاده از این رویکردها در شهرسازی فرصت هایی را برای خلق سیستم های اکولوژیکی کاربردی ایجاد می کند که از طریق این سیستم ها، می توان فرآیندهای طبیعی، محیط های شهری و فعالیت های انسانی را با یکدیگر ادغام نمود.