ارزیابی نقش احداث راه های ارتباطی بر تغییرات کاربری اراضی (مطالعه موردی: منطقه 22 شهر تهران)

راه های ارتباطی و حمل و نقل از مهم ترین پدیده ها و عناصر مهم در شهرها و روستاها هستند که در طول فرادیند احداث آن و پس ازآن، تاثیرات متعدد طبیعی و انسانی در محیط پیرامون خود ایچاد می نمایند و بخش مهمی از این تاثیرات در تغییرات کاربری اراضی فضاهای شهری پیرامون جاده ها و راه ها، آشکار می شود. منطقه 22 در شهر تهران در بخش غربی این شهر قرار دارد و در سال های گذشته، احداث راه های ارتباطی جدید در این منطقه با تاثیرات و تغییراتی در کاربر اراضی این منطقه همراه بوده است. شناخت این تغییرات به منظور برنامه ریزی مطلوب و ارائه چشم انداز منطقی از کارکرد راه های ارتباطی، ضرورتی اجنتناب ناپذیر است. بر همین اساس در این پژوهش به بررسی تاثیرات احداث راه های ارتباطی بر تغییرات کاربری اراضی منطقه 22 شهر تهران پرداخته شده است. برای این منظور ابتدا مجموعه فعالیت هایی که در طول ساخت جاده شکل می گرد، شناسایی و میزان تاثیران آن بر تغییرات کاربری اراضی از طریق 50 تن از کارشناسان حوزه برنامه ریزی شهری که به صورت غیرتصادفی انتخاب شده است، ارزیابی شد و سپس تاثیرات کلی احداث راه بر انواع تغییرات کاربری اراضی مورد بررسی قرار گرفت و داده ها از طریق شاخص های آماری و آزمون های آماری دوجمله ای، t تک نمونه ای، همبستگی اسپیرمن و کروسکال والیس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نهایی نشان می دهد که میزان تاثیرات انواع فعالیت های مربوط به احداث راه نسبی و متوسط بوده و تفاوت چندانی بین فعالیت ها و فرایندها وجود ندارد و تاثیر کلی آن، متوسط است. هم چنین تاثیرات را بر هر یک از انواع تغییرات کاربری اراضصی عمدتا متوسط است.