بررسی ضایعات پاتولوژیک احتمالی ناشی از دو روش درمانی (مصرف خوراکی و حمام) با دو داروی مترونیدازول و لوامیزول در ماهی کپور معمولی

داروها می توانند عوارض جانبی پاتولوژیکی متعددی داشته باشند که ممکن است به صورت ضایعات کبدی یا تغییراتی در بافت های دیگر نمایان شوند. اغلب این تغییرات می توانند زنگ خطر شروع آسیب های عمومی بدن و نامناسب بودن دارو باشند. مترونیدازول و لوامیزول به طور متداول در درمان های ضدانگل ماهی استفاده می شوند اما تاثیرات سوء آن بر ماهی کپور که فاقد معده است و در دمای بالا نگهداری می شود بررسی نشده است. به منظور این مطالعه 150 عدد ماهی کپور معمولی (با محدوده وزنی 100-50 گرم) از یکی از مزارع استان خوزستان تهیه شد و تحت گروه بندی و تیمار زیر قرار گرفت. 1-غذای تجاری + داروی مترونیدازول (به میزان 5 میلی گرم در کیلوگرم وزن بدن به مدت 10 روز). 2- حمام مترونیدازول (به میزان 5 میلی گرم در لیتر به مدت 24 ساعت و سه بار تکرار هر کدام به فاصله 2 روز). 3- غذای تجاری + داروی لوامیزول (به میزان 5 میلی گرم در کیلوگرم وزن بدن به مدت 10 روز). 4- حمام لوامیزول (به میزان 5 میلی گرم در لیتر به مدت 24 ساعت و سه بار تکرار هر کدام به فاصله 2 روز) و 5-گروه شاهد. نمونه گیری پس از 10 روز انجام شد. نمونه های بافتی تهیه شده از آبشش، کبد، کلیه و روده در محلول فرمالین بافر 10% قرار داده شد و به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال شد. در آنجا پس از طی مراحل روتین از آنان مقاطع رنگ آمیزی شده به روش هماتوکسیلین وائوزین تهیه شد و مورد بررسی دقیق میکروسکوپی قرار گرفتند. نتایج میکروسکوپی حاصل از مطالعه بافت های مذکور در گروه های مختلف درمانی در مقایسه با گروه شاهد تغییر پاتولوژی مرتبط با این داروها را نشان ندادند. بر اساس نتایج هیستوپاتولوژی استفاده از داروهای مورد نظر همراه با تغییر پاتولوژی قابل توجهی نبوده و این امر مبین حاشیه امنیتی بالای این داروها است.