رابطه کمال گرایی والدین با بهزیستی روانشناختی و کیفیت زندگی فرزندان

رابطه کمال گرایی والدین با بهزیستی روانشناختی  و کیفیت زندگی فرزندان

یکی از وظایف اساسی خانواده علاوه بر دنیا آوردن فرزندان، توجه به مسائل تربیتی آنهاست. لذا هدف از پژوهش حاضر رابطه کمال گرایی والدین با بهزیستی روانشناختی و کیفیت زندگی فرزندان است. روش تحقیق حاضر از نوع پژوهش توصیفی_مدل های همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر دبیرستانی منطقه شش تهران بود. حجم نمونه پژوهش حاضر به تعداد 48 نفر در نظر گرفته شد. روش نمونه گیری بصورت در دسترس بود. آزمودنیها به پرسشنامه های مقیاس کمال گرایی فراست (1990)، پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (2002) و پرسشنامه کیفیت زندگی رزنیک و نم (2001) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون توسط نرم افزار spss نسخه 23 استفاده شد. براساس اطلاعات جداول برای بهزیستی روانشناختی(f=0.00 , r=0.398)   بودو برای کیفیت زندگی(f=0.000, r=0.248)  معنادار بوده است. نتایج نشان داد که نگرانی از اشتباهات پدر  به اندازه 8.49 درصد بیشترین تاثیر را بر بهزیستی روانشناختی داشته و انتقادات پدر با9.30 درصد بیشترین تاثیر رابر کیفیت زندگی داشته است. بین نگرانی از اشتباهات پدر، تردید نسبت به اعمال پدر، تردید نسبت به اعمال مادر، انتقادات پدر وانتقادات مادر با بهزیستی روانشناختی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. همچنین بین لبعاد نگرانی از اشتباهات مادر انتقادات پدر، انتقادات مادر و نظم و ترتیب مادر با کیفیت زندگی نیز رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. به این معنی که هر چه این ابعاد افزایش پیدا می کند بهزیستی روانشناختی و کیفیت زندگی فرزندان کاهش پیدا می کند.