پویا سازی مناظر ساحلی با تکیه بر فرایندهای بومی

پویا سازی مناظر ساحلی با تکیه بر فرایندهای بومی (نمونه موردی: ساحل دریا کوچک چابهار)

با گسترش ساخت و سازهای بی رویه در شهرهای امروزی، توجه به عناصر طبیعی که در کم کردن آثار نامطلوب فضاهای مصنوع و انسان ساخت نقش بسزایی دارند، کم شده است؛ هم چنین در میان هیاهو و پیچیدگی زندگی امروز نیاز به وجود فضاهایی که گذران اوقاتی را به دور از دغدغه های زندگی و در بستر طبیعی پاسخگو باشد، بسیار احساس می شود.

توجه به عناصر طبیعی موجود در شهرها از جمله موارد مهم در شکل گیری منظر مطلوب و کارآمد برای افراد می باشد. از جمله این وجوه طبیعی دریاها می باشند که فضاهای اطراف آن ها به عنوان جزئی جداناشدنی از منظر ذهنی و عینی ساکنان بافت های همجوار شناخته می شوند. فضاهایی که مکانی برای رخداد فعالیت ها و رفتارهایی به تناسب فرهنگ، ویژگی های بومی و شرایط خاص زندگی در آن مناطق می باشد.

شکل گیری و تعریف مناسب مناظر ساحلی به صورت مستقیم با رفتارها و فعالیت های بومی مردم محلی ارتباط دارد به گونه ای که پویاسازی و افزایش سطح کیفی این فضاها را نمی توان بدون در نظر گرفتن فرایندهای بومی اطراف آن ها متصور شد. پژوهش حاضر به بررسی رابطه متقابل فرایندها و فعالیت های بومی با پویاسازی مناظر ساحلی می پردازد و به عنوان نمونه موردی مجموعه عوامل و پارامترهای منتج از پژوهش در ساحل دریا کوچک چابهار مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفته است.