اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر افسردگی و اضطراب مادران دارای فرزند اختلال رشد ذهنی

اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر افسردگی و اضطراب مادران دارای فرزند اختلال رشد ذهنی

زمینه و هدف: داشتن فرزند دارای اختلال رشد ذهنی، می تواند فرایند شناختی، روانشناختی و هیجانی مادران را نیز متاثر سازد که ضروری است با بکارگیری درمان های روانشناختی مناسب نسبت به کاهش این آسیبها اقدام شود. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر افسردگی و اضطراب مادران دارای فرزند اختلال رشد ذهنی انجام گرفت. مواد و روشها: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه مادران دارای فرزند اختلال رشد ذهنی شهر اصفهان در سال تحصیلی 98 - 1397 بودند که فرزندان آنها در مدارس استثنایی حضور داشتند. در این پژوهش تعداد 30 مادر دارای فرزند اختلال رشد ذهنی با روش نمونه گیری غیرتصادفی داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (هر گروه 15 مادر). گروه آزمایش واقعیت درمانی گروهی (گلاسر، 2003 ) را طی دو و نیم ماه در 10 جلسه90  دقیقه ای دریافت نمودند.

پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه افسردگی (بک و همکاران، 1996 ) و پرسشنامه اضطراب (بک و همکاران، 1988 ) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که واقعیت درمانی گروهی بر افسردگی و اضطراب مادران دارای فرزند اختلال رشد ذهنی تأثیر معنادار دارد. (p<0.001)بدین صورت که این درمان توانسته منجر به کاهش افسردگی و اضطراب مادران دارای فرزند اختلال رشد ذهنی شود. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که که واقعیت درمانی گروهی با بهره گیری از فنونی همانند آشنایی اعضاء با مسئولیت های خویش و کمک به پذیرش و افزایش مسئولیت پذیری و همچنین کم اهمیت جلوه دادن گذشته در رفتار کنونی و تأکید بر کنترل درونی می تواند جهت کاهش افسردگی و اضطراب مادران دارای فرزند اختلال رشد ذهنی مورد استفاده گیرد.